Murat Yetkin, hoofdredacteur van de Hürriyet Daily News

We dragen dezelfde naam (de naam van de schrijver van dit artikel en de naam van de brigadier die meedeed aan de coup): Brigadier Gen. Murat Yetkin was tot aan de militaire couppoging van 15 juli 2016, de commandant van de 9de Commando Brigade in Sarikamis, in de noordoostelijke provincie Kars.

Brigadier Gen. Murat Yetkin

Nu verschijnt hij voor de rechtbank en riskeert hij 3 maal een levenslange gevangenisstraf. Dit voor zijn rol in het orkestreren van de couppoging en omdat zijn naam meermaals verscheen op lijsten met belangrijke posities die zouden worden ingenomen mocht de coup succesvol zijn geweest en de huidige AKP-regering omver zou zijn geworpen. Yetkin zou bij een succesvolle staatsgreep de titel stafchef van de Landmacht hebben verkregen.

Foto: Generaal İlker Başbuğ

Het ironische aan de zaak is dat Brigadier Yetkin jarenlang in het kabinet van de voormalige opperbevelhebber generaal İlker Başbuğ heeft gewerkt. Başbuğ werd in januari 2012, 2 jaar na zijn pensioen, gearresteerd op verdenking van samenspanning tegen de huidige AKP-regering. Hij werd tijdens de ‘Ergenekon’-rechtszaken veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf door rechters die nu vastzitten of op vlucht zijn omdat ze leden zijn van de Gülenistische terreurgroepering FETÖ.

Strategie van het Gülenistisch netwerk

De profielen van het grootste deel van de gerankte soldaten, die voor de rechter zullen verschijnen omwille van hun betrokkenheid bij de putsch op 15 juli 2016, tonen duidelijk de strategie aan van het Gülenistisch netwerk binnenin het Turkse leger. Onder de militairen die op heterdaad werden betrapt op de nacht van 15 op 16 juli, is er een zeer hoog aantal Kolonels of Brigadiergeneraals.

38 leden van de ‘Peace at Home raad’

Van de 38 leden die deel uitmaakten van de “Peace at Home raad”, die de plotters gebruikten om de overheid over te nemen en het parlement lam te leggen, zijn er 28 die behoren tot een van deze twee rangen. De overige zes zouden weldra worden gepromoveerd tot kolonels.

Militaire academie tussen 1993 en 1995

Een groot deel van hun studeerde af aan de militaire academie tussen 1993 en 1995. Vandaar dat we ze de klas van ’94 kunnen noemen. Ze begonnen hun studies aan de militaire school tussen 1989 en 1992. Diegenen die toetraden tot de militaire academie op middelbaar schoolniveau, deden dit tussen 1984 en 1986. Dit zijn eveneens de jaren waarin de Turkse media voor het eerst bericht gaf over gestolen vragen van het ingangsexamen.

Militaire rangen

Stap voor stap beklommen ze de militaire rangen. Dit proces werd vergemakkelijkt door de reeds gevestigde militairen door bijvoorbeeld hun dossiers proper te houden en dossiers van de concurrentie te vergallen. Uiteindelijk bereikten de Gülenistische officieren een Militair Academisch niveau dat ze toeliet tegen de jaren 2003, 2004, 2005, generaal of admiraal te worden.

Officieren die afstudeerden aan de militaire academie als eerste-luitenant of kapitein, promoveerden naar de titel kolonel of brigadier tegen 2014, 2015 of 2016.

Geheime communicatiesoftware ‘Bylock’

Het is geen toeval dat de putschisten overgingen tot actie kort nadat de Turkse geheime dienst (MIT) in de lente van 2016 begon met het ontcijferen van de geheime communicatiesoftware ‘Bylock’ die werd gebruikt door de Gülenisten, en vernam dat ongeveer 600 officieren eind 2016 zouden worden gepromoveerd in de Hoge Militaire Raad (YAŞ). Op deze manier hoopten ze geen belangrijke kopstukken te verliezen waar ze de voorbije 20 jaar fel in hebben geïnvesteerd. Het terreurnetwerk zou de indruk moeten hebben gehad dat ze met een genoeg aantal officieren aan het leidinggevend roer zat om de putsch te kunnen leiden.

Hoe was het mogelijk dat de Gülenisten doorheen de jaren onopgemerkt konden infiltreren in de hogere rangen van het leger?  Volgende factoren kunnen helpen in het vinden van een antwoord:

1 – De individualistische competitie in het leger heeft ervoor gezorgd dat het kwetsbaar is geworden voor een collectief mechanisme.

2 – De officieren kenden elkaar niet. Ze speelden informatie door aan civiele “imams” buiten het systeem en kregen de opdracht om zichzelf niet te onthullen. Ze moesten zich gedragen als kemalisten, liberalen of apolitieke individuen en zelfs het nuttigen van alcohol, indien nodig om vermomd te blijven, was niet uitgesloten.

Hoogstwaarschijnlijk was het de klas van ’94 die de ruggengraat vormde achter het plot van 15 juli. Hun operatie faalde doordat ze het verzet van de overheid, het parlement, het volk en het merendeel van het leger dat loyaal is gebleven aan de regering hebben onderschat.

Hurriyet