Kadan is een speciale man. “Ik wil met mijn liedjes de positieve dingen van de buitenlander naar voren halen. Er is al genoeg rotzooi in de wereld en in dit prachtige landje moeten we tevreden zijn met wat we hebben. Ik ben echt gelukkig in Nederland.”
Maar het zat hem niet mee. Anderhalf jaar terug werd hij plots doof aan één oor. Voor de revalidatie ging hij naar Kalorama, een organisatie die begeleiding aanbiedt. Daar liep hij corona op. Hij kampte al met hart-, nier- en longproblemen. De 60-jarige Ömer leek kansloos.
Op 11 maart werd het vastgesteld. De boodschap die artsen voor hem en zijn familie hadden, was steeds dezelfde. Dit ging hij niet redden. Zijn hart leek het te begeven, zijn nieren, en adem kreeg hij amper nog.
Beademen zou hij niet overleven en reanimeren evenmin. Hij keek de dood recht in de ogen. Dit is het einde. Zijn kinderen pendelden op en neer tussen Almelo en Nijmegen.
Afscheid komen nemen
Op de veertiende dag verslechterde het snel. Ze waren amper om half twaalf thuis of de telefoon ging. Kom maar terug, het gaat heel slecht, je vader gaat het niet halen. Jullie kunnen beter afscheid komen nemen. Met mondkapjes konden ze hun vader nog even zien. Hij kreeg bijna geen lucht en zag er vreselijk uit. Het was een droevige toestand. Het ging zo slecht dat de spuit met morfine op het tafeltje naast Omer werd klaargelegd.
Ayse barstte in huilen uit en smeekte de arts of hij niet toch nog wat kon proberen. Na vijf minuten komt hij terug.
De boodschap: “Ik kan nog één ding proberen, maar dat is echt het laatste. Als dat niet binnen een half uur aan slaat, moet hij de morfine krijgen”.
Hoge dosis prednison
Ömer kreeg per infuus een cocktail met onder andere een hele hoge dosis prednison.
En toen, onder de ogen van zijn familie, voltrok zich het wonder waar velen op gehoopt en om gebeden hadden. Ömer trok langzaam wat bij. Toen de arts na een half uur binnenkwam zag hij gelijk de verbetering. Met tranen in de ogen schreeuwde hij uit: Het slaat aan, het slaat áán! In het uur er na kreeg Omer weer wat praatjes. Zijn lichaamsfuncties verbeterden en de dood leek van zijn zijde te wijken.
De saz staat al klaar. Ömer weet het zeker: “Het wonder is nog niet uit de wereld, alles kan nog gebeuren, er is altijd hoop.”
Bron: Tub.
