Recep Mirzan werkte als postbode toen hij in 1984 ‘Garip’ ontmoette. De wilde zwaan lag op een verlaten veld in een dorp waar Mirzan de post rondbracht. Hij ontfermde zich over haar en bleef haar verzorgen tot op vandaag.
De zwaan zou kunnen vliegen, maar toch laat ze Mirzan nooit alleen. Ze brengt haar dagen door in het hok naast zijn huis in de noordwestelijke provincie Edirne.
“Ik was in het dorp Sarayakpınar toen ik mijn schoonheid zag,” vertelt hij enthousiast over zijn eerste ontmoeting met haar. 
“Ik nam haar mee in mijn postauto en na mijn ronde bracht ik haar mee naar huis,” vertelde hij zondag in een interview met Anadolu Agency (AA).
Toen hij de zwaan vond, was ze gewond aan haar linkervleugel. Hij maakte zelf een verband met stukken hout en touw zodat de vleugel kon genezen.
“Ze had kunnen wegvliegen, maar dat deed ze niet. Ik ben nu 63 jaar oud en zij is waarschijnlijk nog ouder dan ik. Sinds 1984 is ze altijd bij me gebleven. Zelfs toen haar hok overstroomde, bleef ze zitten.”
