Turks parlementslid veroordeelt Iraanse autoriteiten over oneerlijke beschuldigingen aan het adres van de Turkse president.
Een sociale woning huren, maar tegelijk een woning bezitten in Turkije of een ander land, dat mag niet. De strijd tegen deze vorm van sociale fraude zal opgevoerd worden.
Huurders van sociale woningen mogen geen vastgoed bezitten. De Vlaamse regering trekt 5 miljoen uit. Met dat geld wil de regering sociale huisvestingsmaatschappijen aanzetten om meer onderzoek te voeren.
Bovendien vallen steeds meer uitspraken van de rechtbank positief uit voor de onderzoekers. De eerste belangrijke en langverwachte uitspraak in beroep houdt opnieuw een veroordeling in van een Antwerpse huurder met vermogen in Turkije.
Eigendom in Turkije
Een stel dat een huurappartement van de Antwerpse huisvestingsmaatschappij Woonhaven betrekt, werd in eerste aanleg voor de vrederechter veroordeeld. Het koppel bezit 4 appartementen in Turkije en is mede-eigenaar van 16 gronden.
De huurders gingen in beroep. Nu wordt de uitspraak in beroep bevestigd. Het koppel moet 13.000 euro onterecht verkregen sociale korting terugbetalen. En ze verliezen hun sociale huurwoning.
De kosten van het onderzoek, in eerste aanleg voor de huurders, moet in beroep wel door de huisvestingsmaatschappij betaald worden.
Sociale huurders mogen geen woning bezitten. Niet in België, niet in Turkije, niet in China. Wie een woning bezit, is eigenlijk te vermogend en verliest zijn recht op een sociale woning. In het binnenland kan de overheid dat makkelijk controleren. Maar wat met het buitenland? Daar is heel vaak geen zicht op.
Privé-onderzoeksbureaus
In Nederland werken ze al lang met privé-onderzoeksbureaus. Die gaan op vraag van een huisvestingsmaatschappij of een gemeentebestuur snuisteren in buitenlandse kadasters, als die al bestaan.
Het is een soort detectivewerk. In Nederland hebben die bureaus niet altijd een goede reputatie. Er zouden cowboys tussen zitten die zeer ontransparant werken. Elk onderzoek wordt ook voor de rechtbank getrokken. Geregeld wordt een onderzoek vernietigd op basis van discriminatie.
Maar zijn die onderzoeken juridisch wel sluitend? Mogen overheden zomaar informatie gaan ophalen in buitenlandse kadasters? Mogen privé-onderzoekers zomaar naar het buitenland trekken om sociale huurders te controleren? Volgens sommigen is het een heksenjacht. Anderen plaatsen grote vraagtekens bij de juridische waarde van zulk onderzoek.
De federatie waarschuwt wel voor de proportionaliteit. Dat wil zeggen dat iemand die met 3 familieleden een kleine schuur bezit in een Turks bergdorp, daarmee zijn recht op een sociale woning niet mag verliezen. Die schuur is geen gigantisch vermogen en er is een verschil met iemand die 4 appartementen bezit.
Directeur Bjorn Mallants (De Vereniging van Vlaamse Huisvestingsmaatschappijen): “Fraude moet onderzocht worden, maar we moeten opletten dat de slinger niet doorslaat.”
De Vlaamse regering wil nu dat buitenlands vermogen op eenzelfde manier behandeld wordt als binnenlands vermogen: het moet opgespoord worden.
Minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA) trekt 5 miljoen euro uit om huisvestingsmaatschappijen te ondersteunen in onderzoek naar buitenlands vermogen.
