Turkije is sinds het begin van de toetredingsonderhandelingen in 2005 van een seculiere staat – zoals Mustafa Kemal Atatürk hem had geconcipieerd na het uiteenvallen van het Ottomaanse Rijk (1918) – geëvolueerd naar een staat waarin de islam een steeds belangrijker rol speelt, een kaart die de AK-partij van Erdogan zonder gêne trekt.

De Alevi die een zeer vrije en moderne versie van de islam volgen en pro-Westers zijn, worden gediscrimineerd. Ik acht het politiek uitgesloten dat de grootste lidstaat van de EU een moslimstaat zou zijn, laat staan een staat waarin islamistische tendenzen de kop opsteken. Ook dat is een morele grens die de overweldigende meerderheid van de Europeanen niet wil overschreden zien.

Erdogan heeft bovendien het bestand opgezegd met de PKK, de Koerdische partij van Öcalan, en voert opnieuw een oorlog met de Koerden, een uitputtingsslag die zoveel mogelijk slachtoffers wil maken. Hij voert oorlog tegen zijn eigen burgers, vooral om politieke redenen en omdat Turks-nationalisme weer zeer populair is in zijn land.

linksboven: Artin Agopyan ook wel gekend als Abdullah Öcalan
linksboven: Artin Agopyan ook wel gekend als Abdullah Öcalan

Neen, Turkije hoort niet thuis in de EU en de uitbesteding van onze migratiepolitiek aan dit land roept ernstige vragen op naar het respect voor de fundamentele rechten van de Syrische oorlogsvluchtelingen en de Koerdische politieke vluchtelingen. Zelfs als het werkt, is het geen eerbaar akkoord.

Nee, Turkije hoort niet thuis in de Europese Unie. De leiders zouden er beter aan doen dit te zeggen. Vijf minuten politieke moed, aub.

AK-partij van Erdogan
Het is ooit anders geweest. Toen de toetredingsonderhandelingen in 2005 startten, was er hoop dat dit proces Turkije blijvend zou verankeren in het seculiere en democratische Europa.

Vijf minuten politieke moed, aub

De politieke integratie van de Unie en haar buitenlandpolitiek staan nog in hun kinderschoenen. Wij zijn niet opgewassen tegen de uitdagingen waarmee we in die regio zouden geconfronteerd worden. De leiders van de EU zouden er beter aan doen dit ook te zeggen aan de Turkse president. Vijf minuten politieke moed, aub.

HLN.be