Ribell werkt nu als tatoeëerder in Turkije en heeft haar leven in Iran achter zich gelaten.

Voor sommige moslimvrouwen kan het een moeilijke beslissing zijn om te stoppen met het dragen van de hijab of hoofddoek. Klik hier voor de beelden. 

Ze kunnen te maken krijgen met verzet van hun familie of gemeden worden door hun gemeenschap. In sommige landen wordt deze druk nog versterkt door wetten.

Het Iraanse parlement heeft net een controversieel wetsvoorstel aangenomen dat de gevangenisstraffen en boetes voor vrouwen en meisjes die de strenge kledingvoorschriften overtreden aanzienlijk verhoogt.

Het wetsvoorstel volgt op wijdverspreide protesten waarbij vrouwen de straat opgingen en hun hijabs aflegden.

Dood van Mahsa Amini

Deze protesten werden aangewakkerd door de dood van Mahsa Amini in hechtenis een jaar geleden. Ze was gearresteerd omdat ze haar hijab te los zou hebben gedragen.

“Mijn droom was om één dag in de week te hebben waarop alleen vrouwen de straat op mochten en we konden dragen wat we wilden,” zegt Ribell.

Ze was negen toen haar familie, die in een stad buiten de Iraanse hoofdstad Teheran woont, haar dwong om de chador te gaan dragen.

Een van de meest conservatieve hijabs is de chador, een mantel over het hele lichaam met daaronder vaak een kleinere hoofddoek. Vanaf haar zesde bereidden haar ouders haar voor op het dragen van de chador.

“Plicht tegenover God”

“Ze bleven me maar vertellen dat ik de hijab moest dragen, dat het mijn plicht tegenover God was en dat als ik weigerde, ik na mijn dood eeuwig gestraft zou worden – om nog maar te zwijgen over het feit dat ik mijn ouders in diskrediet zou brengen en hen van streek zou maken,” vertelt ze aan de media.

Ze zegt dat ze er als kind van droomde om korte broeken en T-shirts te dragen. Ribell is nu 23 en heeft Teheran verlaten om asiel aan te vragen in Turkije, waar ze werkt als tatoeëerder.

Ze herinnert zich dat ze doodsbang was door wat haar ouders haar hadden verteld. “Ik leefde met een constant schuldgevoel. Ik wist niet waar het vandaan kwam, maar het was er,” zegt ze.

Ze was altijd jaloers op andere meisjes in haar gemeenschap die een minder conservatieve hijab droegen.

Het dragen van de hijab in openbare ruimtes is in Iran verplicht voor vrouwen en meisjes vanaf negen jaar, maar thuis en bij privébijeenkomsten kiezen veel vrouwen ervoor om hun hoofd niet te bedekken. Ribells familie was erg religieus en conservatief.

“Mijn moeder zei dat ik mijn blote armen of benen niet mocht laten zien, zelfs niet in het bijzijn van mijn broers die tieners waren, omdat dit hen tot zonde zou kunnen brengen,” zegt ze.

Misbruik

Toen het misbruik doorging, probeerde Ribell zichzelf van het leven te beroven. Na de poging werd ze wakker in het ziekenhuis waar haar vader boven het bed stond en tegen haar schreeuwde.

Uiteindelijk besloot ze dat haar enige optie was om Iran te verlaten en naar Turkije te gaan, waar hijabs niet verplicht zijn en ze nu openlijk zonder kan leven. Ze heeft geen contact meer met haar familie.

Bron: Britse media