De toespraak van Ahmet Mahmut Ünlü, een lid van de İsmailağa sekte bekend als Cübbeli Ahmet, trok de aandacht.

In zijn toespraak zei Ünlü: “Als ik naar een Imam Hatip school was gegaan, zou ik een deïst – atheïst zijn geworden.

De woorden die Ahmet Mahmut Ünlü, in de publieke opinie bekend als “Cübbeli Ahmet Hoca”, uitsprak in de zogenaamde religieuze gesprekken (sohbetler) waaraan hij deelnam, blijven op de sociale media de gemoederen bezighouden.

In de laatste video van Ünlü trokken zijn woorden over imam hatip scholen de aandacht.

Als er nou één terrein is waar in Erdogan’s periode grote veranderingen hebben plaatsgevonden, aldus verschillende experts, dan is dat wel het onderwijs geweest.

Het aantal religieuze scholen, imam hatip-scholen, nam sterk toe. Deze scholen waren ooit bedoeld als vooropleiding tot imam of hatip (prediker).

Onder de AKP van president Erdogan werd het imam hatip-model een populaire vorm van middelbaar onderwijs.

Men noemt de cijfers erbij: “Die zijn in vijftien jaar vertienvoudigd naar ongeveer vijfduizend. En het budget dat naar die scholen gaat is in die periode met 68 procent gestegen naar 1,5 miljard dollar per jaar.”

De drive om een religieuze generatie op te leiden is dus zeker aanwezig. Dat heeft volgens Deniz Parlak ook invloed op de samenleving:

“In het dagelijkse leven is de islamisering nu bijna overal merkbaar. Het aantal moskeeën is in elke wijk, of er nou behoefte aan is of niet, enorm gestegen. Kijk bijvoorbeeld rond tijdens het ochtend- of middaggebed, er is bijna niemand te vinden. Het volume van de ezan uit minaretten, de gebedsoproep, wordt verhoogd. Dit is een regelrechte eis van het directoraat voor Religieuze Zaken, om de bevolking nog religieuzer te maken. En laatst nog het alcoholverbod tijdens de lockdown vanwege corona. Allemaal voorbeelden van politieke islamisering.”

Toegenomen

Maar wordt Turkije ook daadwerkelijk religieuzer? Uit opinie-onderzoek van Konda en Metropoll (zie kader) blijkt dat het aantal mensen dat zichzelf als religieus definieert ongeveer hetzelfde is gebleven. Het aantal mensen dat zichzelf atheïstisch noemt, is juist toegenomen, naar 7 procent van de bevolking.

Parlak: “Steeds minder mensen noemen zichzelf conservatief. Zelfs binnen het religieus-conservatieve deel van de bevolking, bij de AKP-achterban, is er sprake van secularisering. Leden die drugs gebruiken, het komt steeds meer voor.”

Ze komen ook vaker uit bij het deïsme, vertelt Parlak. Deïsme is een manier van geloven waarin wel plaats is voor God, maar dan één die zich niet met het dagelijks leven op aarde bemoeit. Geen God die bijhoudt of je wel vijfmaaldaags bidt. In 2018 kwam een rapport uit van het Turkse ministerie van onderwijs naar de religieuze beleving van jongeren: deïsme bleek een trend. En: die ging niet voorbij aan de imam hatip-scholen.

Bron: Turkse media