Als het om de liefde gaat, hebben Turken veel tradities en bijgeloof

Het trouwseizoen staat voor de deur. Of je nu vrijgezel bent, romantiek zoekt of gelukkig verloofd, bekijk deze intrigerende Turkse tradities en bijgeloof om een liefde te vinden die eeuwig zal duren

In de loop der eeuwen zijn in Turkije bijgeloof en tradities opgedoken uit de culturen die het land hebben beroerd en die meerdere beschavingen en rijken hebben gehuisvest, en sommige van deze overtuigingen zijn blijven bestaan.

Terwijl sommige bijgeloven zijn gekomen en gegaan, gedijen andere nog steeds, ongeacht het feit dat de praktijken worden ondersteund door zeer weinig bewijs, maar is dat dan niet juist de definitie van een bijgeloof om mee te beginnen?

Dit artikel is een luchtige verkenning van enkele van de bijgelovige overtuigingen rond de liefde die in het land zijn ontstaan.

Eerst en vooral, wist je dat er een geloof bestaat dat het mogelijk is om je toekomstige partner in je dromen te zien, zelfs als je elkaar nog nooit ontmoet hebt? Om dit te doen is gemakkelijk, je hoeft alleen maar een paar regels te volgen.

Een Turks bijgeloof over het zien van je soulmate in je dromen heeft te maken met een sleutel

Ten eerste moet je ergens slapen waar je nog nooit eerder hebt geslapen. Ten tweede moet je de sleutel van het huis, of de kamer, waar je verblijft onder je kussen leggen.

Er wordt verondersteld dat na het volgen van deze twee stappen, u een glimp van uw toekomstige echtgenoot in uw dromen zult opvangen. Laten we hopen dat je je het visioen ’s morgens herinnert.

Wist je dat de kleurrijke ontwerpen van kilim vloerkleden bestaan uit motieven die daadwerkelijk betekenis hebben? Dat klopt, dat antieke tapijt in uw woonkamer vertelt hoogstwaarschijnlijk een heel specifiek verhaal, letterlijk geweven door de persoon die het heeft gemaakt.

Vroeg 19e-eeuwse handgeweven kelim uit West-Anatolië.

De motieven in kelims in Turkije kunnen meerdere betekenissen hebben, variërend van beschermende oogontwerpen om geluk te brengen, afbeeldingen van adelaars om kracht en sterkte weer te geven, handen en vorken staan voor productiviteit, terwijl bloemen voorspoed weerspiegelen om er maar een paar te noemen.

Er zijn er echter twee die opzettelijk geweven zijn om uitdrukking te geven aan de persoonlijke openheid van de wever voor het begrip huwelijk.

Het is waar dat jonge vrouwelijke wevers ofwel een “haarkleuring” (in het Turks saç bağı) of een “oorring” (küpe) in hun ontwerp verwerken om hun bereidheid om te trouwen uit te drukken.

De nomadische Yörüks, die ook wel “Türkmen” worden genoemd, afstammelingen van Oghuz-Turken die zich hebben gevestigd in beboste regio’s in Anatolië, zoals langs de berg Ida en het Taurusgebergte, houden nog steeds een aantal culturele tradities en bijgeloof in stand.

Een van die tradities is het omhangen van kettingen van verschillende zaden om mijlpalen te symboliseren, zoals moederschap en huwelijk.

Wanneer een jonge vrouw besluit dat ze klaar is om te trouwen, draagt ze volgens de gewoonte een halssnoer van kornoeljes (in het Turks kızılcık) om zonder woorden te zeggen dat ze “vrijgezel is en klaar om zich te verenigen”.

Pasgetrouwde bruiden krijgen een ketting van kruidnagels en kralen van het Boze Oog.

Een ketting van kruidnagels en kralen van het boze oog wordt geschonken aan pasgetrouwde bruiden of gedragen door vrouwen die actief op zoek zijn naar een huwelijkspartner. Een andere ketting die door de nomadische Yörük-vrouwen wordt gedragen om aan te geven dat zij “vrijgezel” zijn, is gemaakt van Turkse pijnboom (kızılçam).

Een zeer pragmatisch gebruik is dat een vrouw bij de bevalling een halssnoer van fenegriekzaden (çemen) draagt, dat een kenmerkende geur heeft die de pasgeborene in verband brengt met de moeder. Als de moeder dan een tijdje van haar baby weg moet, legt zij de ketting in de buurt van het kind, dat dan niet eens merkt dat zij er niet is.

Deze nomaden geloven ook dat halskettingen met een kleine totem, gesneden uit het hout van de haagbes (çitlembik), hen beschermen tegen het “boze oog” en door iedereen gedragen kunnen worden; de enige voorwaarde is dat het hout wordt verzameld in een gebied waar het geluid van een haan niet kan worden gehoord.

Andere interessante gebruiken met amuletten zijn het dragen van paardenhaar als bescherming tegen insecten en bijen, terwijl kinderen worden getooid met een teentje knoflook om hen te beschermen tegen slangenbeten.

Wat niet te doen

Toegegeven, de meeste bijgeloven in Turkije rond het vinden van een romantische match hebben te maken met het tegenovergestelde, namelijk hoe je je kans op het vinden van je eeuwige liefde niet verprutst.

Hou je handen niet tegen elkaar, weef je vingers niet tussen elkaar en leg je handen niet op je knieën, want men denkt dat deze eenvoudige gebaren elke kans op het vinden van een minnaar doen verdwijnen.

Ook als iemand iets naait op een kledingstuk dat je toevallig op dat moment draagt, dan kun je volgens het bijgeloof net zo goed de hoop opgeven op het vinden van een romantische match, want je lot is al “vastgebonden”.

Het is gebruikelijk dat de bruid voor het huwelijk de namen van haar vrienden onder haar schoen schrijft.

Volgens het bijgeloof zal iemand die in een deurpost gaat zitten, voor altijd vrijgezel en arm blijven. Terwijl elke vrouw die haar kopje thee niet opdrinkt, volgens het volksgeloof voorbestemd is weduwe te worden.

Dus neem een slokje en wat je ook doet, zorg ervoor dat je je gebrouwen theekopje niet half leeg of vol laat staan. Als je dan toch die speciale persoon vindt, val dan nooit in slaap onder een vijgenboom, want dan kan de duivel je ziel komen halen. Evenzo moet je nooit onder een notenboom gaan wonen, want je raadt het al, de duivel kan op je wachten.

Velen van ons kennen de traditie dat een bruid op haar bruiloft een boeket gooit en dat de ontvanger door het lot wordt aangewezen als de volgende persoon die zal trouwen, maar wist u dat er in Turkije een soortgelijk gebruik bestaat waarbij de schoen van de bruid betrokken is?

Dat klopt, in Turkije worden alle namen van de vrienden van de bruid met pen op de onderkant van haar schoen geschreven. Na de bruiloft wordt degene van wie de naam door de slijtage van de avond is uitgewist, geacht de volgende vriendin te zijn die een eigen bruiloft krijgt.

Bron: Sabah