Twee weken geleden ben ik afgereisd naar Antwerpen om een lezing van Tunahan Kuzu, een veelbesproken politicus uit Nederland, bij te wonen. Tot mijn enige verbazing bevond ik mij een in een goed gevulde aula met zowel Belgische als Nederlandse Turken en ook vele geïnteresseerde ‘oerBelgen/Nederlanders’. Overigens mijn welgemeende felicitaties aan de leden van TOY, een studentenvereniging opgericht door universitaire Belgische studenten met een Turkse achtergrond.
De kernboodschap tijdens de lezing was zonneklaar. “Wij moeten onze burgerschap opeisen” en in tegenstelling tot vroeger doen wij dit meer maar nog altijd niet genoeg. Los van onze culturele en religieuze identiteit hebben we dezelfde rechten en plichten als de rest van de bevolking in het land waar wij leven. Deze beleving mag geen excuus zijn voor een ‘segregationele houding’ tegenover de maatschappij. Uit een artikel van NOS blijkt dat “allochtone Nederlanders bij de verkiezingen een beduidend lagere opkomst hebben dan die bij de autochtone stemgerechtigden”. Bij de allochtonen lag het cijfer rond de 45 procent en bij de autochtonen lag het cijfer tegen de 74 procent.
Onlosmakelijk onderdeel
In eerste instantie moeten wij goed beseffen dat we een onlosmakelijk onderdeel zijn van deze samenleving. De meeste onder ons zijn inmiddels van de 2de, 3de en zelfs 4de generatie. Hierboven citeerde ik de termen allochtoon en autochtoon uit een artikel, normaal gezien gebruik ik die termen helemaal niet. Begin oktober werd in kader van het integratiedebat in de politiek de term ‘allochtoon’ afgeschaft. In België is dit nog niet gebeurd. Maar hoe sneller hoe beter. Allochtoon is van oorsprong een aardrijkskundig-biologische term om dingen/zaken aan te duiden die uitheems zijn. Dus iets wat niet van hier is. Dit klopt helemaal niet! Wij zijn wél van hier en ook van daar! Daar is niks mis mee en daar mogen we best fier op zijn.
Kennis van beide landen moet in balans zijn
Op een gegeven moment sprak hij over een keer dat hij na het vrijdagsgebed de cafetaria van een moskee binnenliep en de zender omschakelde van de TRT naar een Nederlandse zender. Dit is enorm belangrijk. Net zoals je de kennis opdoet over de situatie van het land waar je grootouders van afkomstig zijn is het even belangrijk om hetzelfde te doen voor het land waar zowel je verleden als (hoofdwaarschijnlijk) je heden ligt. Terwijl Kuzu tijdens de lezing sprak over de huidige politieke structuur van Nederland was de zaal muisstil. Tijdens de klassieke vraag – en antwoordronde zie je meestal wel eens mensen druppelsgewijs opstaan en vertrekken, hier was dat dus niet het geval. Hier zat je met een supergemotiveerd publiek. Hopelijk een publiek die de toekomst van dit land mee zal bepalen.
Alper GEL (hoofdredacteur bij de Jonge Turken)
